Βιβλιο

Βιβλιο
ΜΕ αρέσει το βιβλίο ΑΦΟΥ!!! και η αγάπη μου αυτή με ώθησε στη δημιουργία αυτού του ιστολογίου όπου θα μοιράζομαι την αγάπη μου αυτή παρουσιάζοντας σας τις απόψεις μου για τα βιβλία που με ταξιδεύουν καθώς και προτάσεις ,νέες κυκλοφορίες καθιερωμένων και πρωτοεμφανιζόμενων συγγραφέων καθώς και βιβλιοπαρουσιάσεις στην πόλη μου Θεσσαλονίκη ΑΦΟΥ !!!

Παρασκευή 18 Νοεμβρίου 2016

ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ(Η ΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΑΟΡΑΤΟΥ ΠΕΠΛΟΥ)-ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΣ-ΕΚΔΟΣΕΙΣ BOOKSTARS

''Γνώρισα'' συγγραφικά τον κ.Αναστασόπουλο από το βιβλίο του Ο κλειδούχος και ο γιος του φεγγαριού, το οποίο θεωρώ υπέροχο,και με το οποίο με κέρδισε ως αναγνώστρια.Ξεκίνησα το Καλοκαίρι του γνωρίζοντας ότι έχει διαφορετική θεματολογία, και αναρωτιόμουν αν θα μου αρέσει εξίσου....Ναι μου άρεσε πολύ!!!! και δεν ξέρω να πω αν είναι εξίσου ή περισσότερο.
Ο Νίκος ένας 15χρονος έφηβος φεύγει το καλοκαίρι από την Αθήνα όπου ζει με την μητέρα του, για την Ολυμπία όπου ζει ο Ιάπωνας αρχαιολόγος πατέρας του και η ζωή του αλλάζει τελείως....Από τη ζωή της μεγαλούπολης,ελάχιστες φιλίες,κολλημένος με τα ηλεκτρονικά παιχνίδια και τον υπολογιστή του έρχεται σ'επαφή με έφηβους της ηλικίας του,κάνει νέες φιλίες, γνωρίζει την απέραντη ομορφιά της ελληνικής φύσης και στη συνέχεια πλάσματα της ελληνικής μυθολογίας!!!
Με απλή γραφή, που ρέει όπως το ποτάμι που κολυμπούσε ο Νίκος,ο συγγραφέας μας μεταφέρει κι εμάς στην ελληνική ύπαιθρο και με αναλυτικές περιγραφές μας μαγεύει με την ομορφιά της .Ζήλεψα το υπέροχο σπίτι και την ομορφιά που αντίκρυζε καθημερινά ο Νίκος!!!,μπήκα στη διαδικασία να φρεσκάρω τις γνώσεις μου για τα υπέροχα πλάσματα της μυθολογίας μας που αναφέρει,και ξαναγύρισα στα εφηβικά μου χρόνια της ανεμελιάς αλλά και των προβληματισμών/αναζητήσεων.Η πραγματικότητα με τη φαντασία αριστοτεχνικά δεμένες μεταξύ τους σε σημείο να αναρωτιέμαι που σταματά το ένα και ξεκινά το άλλο....Ένα ξεχωριστό βιβλίο φαντασίας για εφηβους ή όσους αισθανόμαστε ακόμα έφηβοι που αγάπησα και περιμένω με ανυπομονησία το Φθινόπωρο...


ΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ
...τότε συνειδητοποίησα πως αυτός ήταν ο θάνατός μου. Πνιγόμουν! Ή πιο σωστά με έπνιγε! Δεν ήθελα πλέον να βγω στην επιφάνεια, ούτε με ενδιέφερε να αναπνεύσω ξανά, απλά έφερα στη μνήμη μου τα σμαραγδένια μάτια της, το χαμόγελό της και αποφάσισα να πεθάνω με αυτή τη σκέψη, την ομορφιά του προσώπου της με τις αμέτρητες φακίδες αυτό το γλυκό και περίεργο πλάσμα που ήταν, πριν μετατραπεί σ’ αυτό το τέρας που με παγίδευσε και με σκότωνε αργά και βασανιστικά.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου