σας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου
ΟΔΟΣ ΕΛΠΙΔΟΣ της κ.Άννα Σάγου!!!!
| Περιγραφή: |
| Στην καρδιά της είχε ξεσπάσει άγρια φουρτούνα. Το μυαλό της το στριφογύριζε μια θεόρατη δίνη. Οι άνθρωποι, βλέπεις, πολλές φορές προκειμένου να επιβιώσουν και ν αντέξουν τα μεγάλα τους μυστικά, λένε τα μεγαλύτερα ψέματα ή απλώς κρύβουν τις μεγάλες αλήθειες. Όχι μόνο από τους άλλους αλλά κυρίως από τον ίδιο τους τον εαυτό. Καταφέρνουν να ξεγελάσουν για κάποιο διάστημα τις κρυμμένες αυτές αλήθειες τους, να τις καταχωνιάσουν βαθειά μέσα τους, παριστάνοντας ότι θα είναι έτσι για πάντα. Ξορκίζουν τα ψέματά τους και αποφασίζουν να τα αντιμετωπίσουν, όταν νοιώσουν αρκετά δυνατοί ώστε να τα κοιτάξουν κατάματα. Αν δεν το κάνουν, τότε αυτές οι αλήθειες τούς ακολουθούν σιωπηλά, μέχρι τη στιγμή που ξυπνάνε σαν ηφαίστειο και καίνε με την λάβα τους τα ψέματα και τα μυστικά. Έτσι και τώρα, το νοιωθε η Ελένη, είχε έλθει η ώρα. Για το ''Οδός Ελπίδος'' έγραψε ο συγγραφέας κ.Σπύρος Πετρουλάκης:
13 Σεπτεμβρίου
Καλημέρα... Έκανα το νοερό μου ταξίδι στη Θεσσαλονίκη μιας άλλης εποχής μέσα από την πένα της καλής μου φίλης Anna Sagou.
 «Οδός Ελπίδος»Ευωδιές μιας άλλης εποχής ξεχειλίζουν από κάθε σελίδα του μυθιστορήματος της Άννας Σάγου – Βακαλούδη. Μιας εποχής δύσκολης και σκοτεινής για την Ελλάδα που κάποιοι άνθρωποι ωστόσο με την ταπεινή τους ζωή και τις αποφάσεις τους φρόντισαν να της δώσουν λίγο από το φως της ψυχής τους. Γαρυφαλλιές και γαρδένιες στους ντενεκέδες για το άρωμα, ασβέστωμα στους τοίχους για την πάστρα και κατάβρεγμα στους χωμάτινους δρόμους για να μην πνιγούν στη σκόνη… Μα πόσες και πόσες εικόνες, γεύσεις και συναισθήματα δεν μου ξεσήκωσε με την «Οδό Ελπίδος» η συγγραφέας; Είχα την αίσθηση ότι με έπιασε από το χέρι και με ξενάγησε στα χρόνια των παππούδων μου οδηγώντας με σελίδα τη σελίδα στα δικά μου χρόνια. Τα παιδικά. Ήρθαν οι γεύσεις συντροφιά με τις ασπρόμαυρες εικόνες να με ταξιδέψουν κι ένα χαμόγελο αχνό τράβηξε λίγο προς τα πάνω τα χείλη μου. Μαλλί της γριάς τις Κυριακές, παγωτό από το καροτσάκι του παγωτατζή και εκείνος να παίζει με την ανυπομονησία παιδιών και μεγάλων ανακατεύοντας τελετουργικά θαρρείς το καϊμάκι στο καρότσι του, φρεσκοψημένα κουλούρια Θεσσαλονίκης που σε προκαλούσαν να μη χάσεις ούτε ένα σποράκι σουσάμι. Γεννήθηκα στην Αθήνα, μα οι περιγραφές από τις γειτονιές της Θεσσαλονίκης έφεραν στο νου μου τόσο καθαρά τις δικές μου αυλές, τους δρόμους, τις απογευματινές συνάξεις και πόσα άλλα που έζησα ή άκουσα σε αφηγήσεις τόσο μεστές όπου τις έκανα δικές μου. Και ο έρωτας. Ο έρωτας στο μυθιστόρημα της Άννας Σάγου – Βακαλούδη, παίζει τον δικό του ρόλο, κάνει την δική του εμφάνιση όπως πρέπει. Πότε δυνατός και ξεσηκωτικός και πότε δειλός ή μονόπλευρος. Πάντως όπως κι αν είναι, αρπάζει μαζί πρωταγωνιστές και αναγνώστες από το χέρι και τους οδηγεί μέσα από τα σοκάκια που ορίζει η συγγραφέας στα πάθη του. Έμαθα, θυμήθηκα, γέλασα, λυπήθηκα μα πιο πολύ νοστάλγησα, αφού κάπου εκεί είδα τον παππού μου να φεύγει για το μέτωπο με τη γιαγιά να τον αποχαιρετά κρατώντας δύο μωρά στην αγκαλιά της, ξετρύπωσα τη μάνα με τον πατέρα μου στα πρώτα τους ερωτικά σκιρτήματα, έπαιξα σε δρόμους από χώμα κι αν έπεφτα κάτω και το αίμα έτρεχε ποτάμι από τα γόνατα και τις παλάμες, δεν με ένοιαζε… δεν με ένοιαζε γιατί είχα τους φίλους μου. Αγαπημένη μου φίλη Άννα, σε ευχαριστώ για το ανέλπιστο ταξίδι που μου πρόσφερες με την «Οδό Ελπίδος».
Ποια όμως είναι η κ.Άννα Σάγου?Ας την γνωρίσουμε μέσω του βιογραφικού της και μερικών ερωτήσεων μου,που με προθυμία δέχθηκε να απαντήσει, και την ευχαριστώ πολύ!!!
Βιογραφικό:
Η Άννα Σάγου-Βακαλούδη γεννήθηκε στην Αθήνα, όπου μεγάλωσε, σπούδασε και ζει με την οικογένειά της. Εργάσθηκε στον ιδιωτικό και στον δημόσιο τομέα επί τριάντα εννέα χρόνια. Μετά τη συνταξιοδότησή της ασχολείται με τη συγγραφή βιβλίων, δηλαδή με αυτό που της άρεσε από πάντα.
Ερώτηση:1)Σε ποια ηλικία ήταν η πρώτη επαφή σας με το ...βιβλίο και πείτε μου αν θυμάστε το πρώτο βιβλίο που διαβάσατε.
Απάντηση:Θα φανεί αστείο αλλά πριν πάω ακόμα στο δημοτικό, διάβαζα το αναγνωστικό της πρώτης τάξης "ββββ έκανε ο βοριάς, βάλε σακάκι Μίμη, τι δυνατός βοριάς" Ακολούθησαν τα μικρά εικονογραφημένα κλασικά και αργότερα τα μεγάλα, και στην τετάρτη δημοτικού ο μπαμπάς μου μου έφερε τους ΑΘΛΙΟΥΣ που δεν θυμάμαι πόσες φορές το έχω διαβάσει.
Ερώτηση:2)Διαβάζετε κάποιο συγκεκριμένο είδος λογοτεχνίας περισσότερο(κοινωνικό,αισθηματικό,ιστορικό,αστυνομικο...)?Ποιο είναι το αγαπημένο σας?
Απάντηση:Νεώτερη διάβαζα πιο "ψαγμένα" βιβλία, πολιτικά, ψυχολογικά κλπ Μεγαλώνοντας μου αρέσει να διαβάζω κοινωνικά μυθιστορήματα ίσως και με μια πινελιά αστυνομικού. Αγαπημένο είδος λογοτεχνίας κοινωνικό μυθιστόρημα.
Ερώτηση:3)Θα μπορούσατε να μου πείτε μερικούς από τους αγαπημένους σας συγγραφείς ή σας ...βάζω δύσκολα?
Απάντηση: Όντως δύσκολα γι' αυτό μετά την Αλκυόνη Παπαδάκη (all time clasic) θα πω ξένους παλιότερα την Ροζαμουντ Πίλτσερ και τωρα την Κιμπερλι Φρίμαν.
Ερώτηση:4)Τι αποτέλεσε το έναυσμα για να ξεκινήσετε να γράφετε?
Απάντηση: Απο την εποχή του σχολείου θυμάμαι να συμμετέχω με πεζά ή με ποιήματα σε διάφορα σχολικά περιοδικά. Αργότερα έχοντας διαβάσει πάρα πολύ, σχημάτιζα στο μυαλό και την καρδιά μου εικόνες και ιστορίες που ήθελα να τις μοιραστώ
Ερώτηση:5)Πως ξεκίνησε η συγγραφή του ''Οδός ελπίδος''?
Απάντηση: Η συγγραφή της ΟΔΟΥ ΕΛΠΙΔΟΣ ξεκίνησε όταν σε μια παρέα φίλων συζητιόταν το θέμα των μυστικών υιοθεσιών και τί προβλήματα μπορεί να φέρουν. Όσο για τον τόπο που διαδραματίζεται, λατρεύω την Θεσσαλονίκη και ήθελα οι ήρωες μου να περπατούν εκεί.
Ερώτηση:6)Μια και είναι το πρώτο σας βιβλίο και δεν γνωρίζουμε τη γραφή σας τι πιστεύεται ότι προκαλεί τον αναγνώστη να σας διαβάσει,να σας γνωρίσει?Το εξώφυλλο?Το οπισθόφυλλο?Πείτε μου δυο λόγια για την ιστορία.....
Απάντηση: Το εξώφυλλο όντως τραβάει το βλέμμα κάποιου. Είναι πίνακας ζωγραφικής που εέφτιαξε η αγαπημένη μου φίλη Έλενα Σταθοπούλου αφού της είπα την ιστορία του βιβλίου , και είναι πολύ νοσταλγικό. Αν πάλι κάποιος διαβάσει το οπισθόφυλλο βρίσκεται ΄ενα συνταρακτικό κομμάτι της υπόθεσης που ενώνει δυο οικογένειες που η τρέλα του β' παγκοσμιου πολέμου και τα επακόλουθα του τους είχαν χωρίσει.
Ερώτηση:7)Έχετε ξεκινήσει να γράφετε κάτι καινούριο?
Απάντηση: Έχω ξεκινήσει να γράφω πάλι, αλλά δεν νοιώθω το γράψιμο σαν πρωταθλητισμό και πάω σιγά-σιγά.
Ερώτηση:8)Ποιο βιβλίο διαβάζεται αυτές τις μέρες ?
Απάντηση:Μόλις τελείωσα την ΣΙΩΠΗ ΤΟΥ ΦΑΡΟΥ της Κίμπερλι Φρίμαν και όπου να'ναι θ' αρχίσω τους ΨΙΘΥΡΟΥΣ ΤΟΥ ΒΑΡΔΑΡΗ. της κ.Σοφίας Βόικου.
Ερώτηση:9)Θα ήθελα να μοιραστείτε με τους αναγνώστες του blog μας, τη φράση που σας εκφράζει, το τραγούδι που σας αντιπροσωπεύει και την αγαπημένη σας ταινία...Φαντάζομαι δύσκολη η απάντηση μια και δεν είναι δυνατόν να είναι μόνο ένα αλλά θα ήθελα το πρώτο που σας ήρθε στο μυαλό για το καθένα από αυτά....
Απάντηση:Φράση...Κοίτα μπροστά. Τα πάντα διορθώνονται με αισιοδοξία. Τραγούδι τα ροζ όνειρα. του Γ.Μηλιώκα και ταινίες όλες που έχουν ,happy end .Τις άλλες δεν τις μπορώ με ψυχοπλακώνουν.
Τελειώνοντας θέλω να εξηγήσω το νόημα της αφιέρωσης που κάνω στην αρχή του βιβλίου. Την Θεσσαλονίκη μ' έμαθε να την αγαπώ ο μπαμπάς μου που υπηρέτησε φαντάρος στην Καλαμαριά το 1948 και μετά η μοίρα ολοκλήρωσε και σταθεροποίησε την αγάπη αυτή με την γνωριμία μου με τον βέρο Θεσσαλονικιό σύζυγο μου Χρήστο Βακαλούδη.
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου